Mañán sábado, 19 de abril, a nosa mestra xubilosa CLARA TORRES será a pregoeira das Festas de S. Telmo.
Para o centro é unha honra e un orgullo que a persoa que pon nome propio a este CRA se lle recoñeza en certa medida o seu papel relevante no eido da educación non só como educadora senón tamén como defensora da escola rural, da participación das familias, da educación para a Paz (con Escolas de Valença do Minho nos anos 90, denominado Somos veciños e veciñas, seremos amigas e amigos), entre outros moitos ámbitos.
Dende este espazo "blogueiro" expresarlle as grazas polas ensinanzas recibidas, vividas, sentidas sobre a educación, sobre os valores, ...en definitiva APRENDIZAXES COMPETENTES PARA A VIDA.
Quixera compartir cos lectores deste blog algún dos parágrafos do pregón:
Se queredes coñecer algunha nova sobre o seu pregón premede no seguinte enlace:
http://www.farodevigo.es/comarcas/2014/04/20/clara-torres-rinde-homenaje-primeras/1008130.html
Dende este espazo GRAZAS por lembrarte das MULLERES, das MESTRAS do RURAL tantas veces invisibilizadas, tantas veces ignoradas, tantas veces innombradas.
Dende este espazo "blogueiro" expresarlle as grazas polas ensinanzas recibidas, vividas, sentidas sobre a educación, sobre os valores, ...en definitiva APRENDIZAXES COMPETENTES PARA A VIDA.
Quixera compartir cos lectores deste blog algún dos parágrafos do pregón:
“A MULLER será a protagonista case absoluta do meu sincero pregón asumindo a súa voz para expresarme, rebuscando no tempo e na memoria.
…a voz tan especial, ás veces pouco valorada, das mestras que, dende as respectivas parroquias integrantes do Concello, formaron o tecido social, cultural, emocional de todos nós. Daquela , as mestras chegaban ao seu destino para enterrar as raíces na mesma leira na que crecían as súas alumnas. Entretecían as polas da súa árbore froiteira coa vecindade e alí ían facendo a sementeira, día a día sabendo que a colleita non sempre cumpría as súas expectativas porque as nenas e os nenos, sobre todo no campo, ás veces tiñan que deixar a escola para axudar á familia a saír adiante. Elas fiaban máxicas estratexias, malia as condicións ás que se tiñan que adaptar: lugares inhóspitos, fríos, con buracos no chan, no tellado, nas paredes; onde o material didáctico eran a voz, o encerado, a variña de sinalar e a pizarra co pizarrín… Que lembranzas! Parecen prehistóricas, e aínda foi onte, como aquel que “dis”.
Gustaríame homenaxear ás primeiras mestras que levamos no recuncho das lembranzas lonxanas como raíz das nosas primeiras identidades: MARINA e FLORA en Areas; Adela en Pexegueiro; Gloria en Malvas; Emérita en Randufe; Mª Luisa e Pilar en Frinxo; Julita en Ponte; Vicenta e López de Sáa en Pazos; Eufemia en rebordáns; Adela e Isabel en Ribadelouro; Albina e Bernarda en Guillarei; Crescencia en Paramos; Paula en Baldráns; M. Carmen en Caldelas. En Tui, recordar as Monxas “Blanquitas”, ás de La Milagrosa, Doroteas, a Señorita Socorro, Blandina, Rosita, Mari, Esther Vilches e, seguramente, algunha faltará na desgastada memoria (…) a todas estas Excelentísimas Señoras non lles puxen diante o tratamento de respecto porque vai na propia etimoloxía da palabra mestra ou mestre que significa na súa orixe o máis alto grao no saber ou dominio dunha profesión en oposición a ministro ou ministra que era o máis baixo lugar na mesma escala de valores. Nin falar de cómo viraron as tornas…En calquera caso, un recoñecemento agradecido a tódalas MESTRAS E MESTRES, do noso camino!
(…) Pero, non me sentiría voceira da muller anónima, da cidade e do rural, se non trazase un emocionado percorrido pola biografía xeral da muller labrega, como a miña nai, a nai de tantos de vós e vosoutras mesmas, (…)Non había despertador, pero moito antes de que alborease, as vacas munxidas, as cortes estrumadas, o caldo quente (…) os baldes de auga da mina, carrexados sobre a cabeza. As roupas recosidas, remendadas, relavadas de xeonllos, rezando de xeonllos, apañando herba de xeonllos, sempre axeonllada, para confesar os pecados axeonllada, para pedir perdón por ter nacido muller e no seo da parte máis dura da sociedade. Elas non sabían que eran Tituladas superiores na universidade da Vida. A que enseña as ciencias máis importantes da humanidade. Tituladas en Puericultura, meteoroloxía, ética, Dereito Familiar, Moral, poetas en transmitir a cultura do noso ser galego, da nosa preciosa Lingua, aínda que nunca lle adicasen un “Día das Letras galegas”…eran menciñeiras e sanadoras das doenzas do corpo e do espírito. Sabíano todo, todiño, agás, ás veces, ler e escribir (…)”
Se queredes coñecer algunha nova sobre o seu pregón premede no seguinte enlace:
http://www.farodevigo.es/comarcas/2014/04/20/clara-torres-rinde-homenaje-primeras/1008130.html
Dende este espazo GRAZAS por lembrarte das MULLERES, das MESTRAS do RURAL tantas veces invisibilizadas, tantas veces ignoradas, tantas veces innombradas.