miércoles, 30 de abril de 2014

CALENDARIO COMPETENCIAL MAIO



No calendario de MAIO podemos atopar múltiples posibilidades para ser competentes na vida cotiá.
Este ámbito  está pouco desenvolvido e, según os derradeiros informes PISA, todo un reto educativo de futuro.
·       CONMEMORACIÓNS: DÍA DE EUROPA (9) LETRAS GALEGAS (17) DÍA DA FAMILIA (15)
·      LITERATURA INFANTIL: “JOSEFINA NO PUEDE DORMIR”, “APRENDIZ DE HOME DO SACO”  “AVÓS”, “ SÓ UN SEGUNDO”, “ O ENANO SALTARÍN”, “O PAPÓN”, “A BRUXA REGAÑADENTES”
·         LITERATURA PARA ADULTOS : O RASTRO QUE DEIXAMOS” (AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ), “INVIERNO EN EL MUNDO”  (KEN FOLLETT)  LOS PILARES DE LA TIERRA” (KEN FOLLETT ), “QUE ME QUERES AMOR”  (MANUEL RIVAS) , “SANGRE DE TINTA” (C. FUNKE), “Y LAS MONTAÑAS HABLARON” (K.HOSSEINI), “HORA ZULÚ” (S. LOPO), “EL HÉROE DISCRETO” (M. VARGAS LLOSA),  “DIARIO DE GREG”  ( J. KINNEY), “CORAZÓN Y MENTE” (ROJAS MARCOS E FUSTER), “SETE PALABRAS”  (SUSO DE TORO)
·        PROPOSTA DE CINE EN FAMILIA: BUSCANDO A NEMO, JAMES Y EL MELOCOTÓN GIGANTE, TURBO, FROZEN EL REINO DEL HIELO

Algunha das propostas que facemos para a mellora das competencias básicas en familia e, polo tanto, incrementamos procesos como a memoria, razonamento, atención, discriminación, .....necesarios para O ÉXITO ACADÉMICO serían:
-FOTOGRAFIAR AOS MEMBROS DA FAMILIA
VISITA
-IDENTIFICAR E INVENTARIAR OBXECTOS DA COCIÑA
-ESCOITAR E TRANSCRIBIR UNHA RECEITA QUE LEVE O INGREDIENTE DE PASTA
-REALIZAR A LISTA DA COMPRA CON IMAXES E/OU PALABRAS
-COLABORAR NA ELABORACIÓN DUN XANTAR
-VISITAR RECURSOS PATRIMONIAIS DO CONCELLO DE TUI: LAVADOIRO DE REMUIÑOS, IGREXA DE SAN XIAO NO MONTE ALOIA,...
-VISITAR A FEIRA DO LIBRO
-IR A UN ACONTECEMENTO DEPORTIVO 

DISFRUTADE EN FAMILIA!


RIDE EN FAMILIA!


LEDE EN FAMILIA!


VISIONADE CINE EN FAMILIA!



Para que o mes de maio estea a vosa disposición debedes premer no enlace de abaixo
https://www.dropbox.com/s/w6limexhmysfxpk/MAIO%2014_2.pdf

domingo, 27 de abril de 2014

A COLABORACIÓN CIDADÁ EN ACCIÓN! MÁIS VIDA PARA A NOSA ROUPA!

Mañán día 28 de abril o COLEXIO MARTÍN CÓDAX de Vigo colaborará entregando moita roupa facilitada polasfamilias e alumnado de EDUCACIÓN PRIMARIA.
Precisamos que unha empresa de TUI (VERDE-AZUL) nos facilite unha das súas furgonetas (outra vez máis!) para transportar esas prendas que queren vivir noutras familias a cambio de KGS de alimentos.
Logo do proceso de selección, hixienización, etiquetado, embalado,...saírá á venda no MERCADILLO SOLIDARIO de finais de maio.
Grazas pola colaboración!
Os proxectos e as iniciativas compartidas son máis exitosas!






sábado, 26 de abril de 2014

DEIXATE ENGAIOLAR POR...AS RÚAS DE VALENÇA DO MINHO-EUROCIDADE (VOZ NATURA)




Este mes a sección "ENGAIÓLATE" ofrécevos a posibilidade de CAZAR UN TESOURO PATRIMONIAL na eurocidade TUI -VALENÇA.
Deixémonos emocionar cunha andaina polas rúas de Valença de Minho.

Os vosos pés descubrirán o pasado e o presente desta cidade para que xuntos podamos construír un futuro sostible, respectuoso co patrimonio.

Disfrutade!



miércoles, 23 de abril de 2014

ACOMPÁÑANOS a limpar as ribeiras do río Furnia en Pexegueiro (VOZ NATURA)




Cidadanía, familias
No mes de maio desenvolveremos unha acción medioambiental responsable.
A data será o día 18 de maio ás 10 horas.
Colaborarán co centro A CASA CULTURAL E A COMUNIDADE DE MONTES DE PEXEGUEIRO .
Desexamos que os nosos nenos e nenas se convirtan en guardiáns deste fermoso río chamado FURNIA que desemboca no río MIÑO e para acadalo debemos crear neles valores de sostibilidade, de conservación e respecto polas contornas naturais. percorre parroquias do concello de TUI como Malvas e Pexegueiro.
A fin de curso realizaremos unha muiñada nesta zona convidando a alumnos e alumnas doutras aulas e, por ese motivo, as ribeiras deben estar limpas.

Estamos a construir cidadanía activa.
Acompáñanos a limpar a contorna do río!




viernes, 18 de abril de 2014

A MESTRA CLARA TORRES, A NOSA PREGOEIRA NAS FESTAS DE SAN TELMO




Mañán sábado, 19 de abril, a nosa mestra xubilosa CLARA TORRES será a pregoeira das Festas de S. Telmo.

Para o centro é unha honra e un orgullo que a persoa que pon nome propio a este CRA se lle recoñeza en certa medida o seu papel relevante no eido da educación non só como educadora senón tamén como defensora da escola rural, da participación das familias, da educación para a Paz (con Escolas de Valença do Minho nos anos 90,  denominado Somos veciños e veciñas, seremos amigas e amigos), entre outros moitos ámbitos.
Dende este espazo "blogueiro" expresarlle as grazas polas ensinanzas recibidas, vividas, sentidas sobre a educación, sobre os valores, ...en definitiva APRENDIZAXES COMPETENTES PARA  A VIDA.

Quixera compartir cos lectores deste blog algún dos parágrafos do pregón:

“A MULLER será a protagonista case absoluta do meu sincero pregón asumindo a súa voz para expresarme, rebuscando no tempo e na memoria.


…a voz tan especial, ás veces pouco valorada, das mestras que, dende as respectivas parroquias integrantes do Concello, formaron o tecido social, cultural, emocional de todos nós. Daquela , as mestras chegaban ao seu destino para enterrar as raíces na mesma leira na que crecían as súas alumnas. Entretecían as polas da súa árbore froiteira coa vecindade e alí ían facendo a sementeira, día a día sabendo que a colleita non sempre cumpría as súas expectativas porque as nenas e os nenos, sobre todo no campo, ás veces tiñan que deixar a escola para axudar á familia a saír adiante. Elas fiaban máxicas estratexias, malia as condicións ás que se tiñan que adaptar: lugares inhóspitos, fríos, con buracos no chan, no tellado, nas paredes; onde o material didáctico eran a voz, o encerado, a variña de sinalar e a pizarra co pizarrín… Que lembranzas! Parecen prehistóricas, e aínda foi onte, como aquel que “dis”.


Gustaríame homenaxear ás primeiras mestras que levamos no recuncho das lembranzas lonxanas como raíz das nosas primeiras identidades: MARINA e FLORA  en Areas; Adela en Pexegueiro; Gloria en Malvas; Emérita en Randufe; Mª Luisa e Pilar en Frinxo; Julita en Ponte; Vicenta e López de Sáa en Pazos; Eufemia en rebordáns; Adela e Isabel en Ribadelouro; Albina e Bernarda en Guillarei; Crescencia en Paramos; Paula en Baldráns; M. Carmen en Caldelas. En Tui, recordar as Monxas “Blanquitas”, ás de La Milagrosa, Doroteas, a Señorita Socorro, Blandina, Rosita, Mari, Esther Vilches e, seguramente, algunha faltará na desgastada  memoria (…)  a todas estas Excelentísimas Señoras non lles puxen diante o tratamento de respecto porque vai na propia etimoloxía da palabra mestra ou mestre que significa  na súa orixe o máis alto grao no saber ou dominio dunha profesión en oposición a ministro ou ministra que era o máis baixo lugar na mesma escala de valores. Nin falar de cómo viraron as tornas…En calquera caso, un recoñecemento agradecido a tódalas MESTRAS E MESTRES, do noso camino!


(…) Pero, non  me sentiría voceira da muller anónima, da cidade e do rural, se non trazase un emocionado percorrido pola biografía xeral da muller labrega, como a miña nai, a nai de tantos de vós e vosoutras mesmas, (…)Non había despertador, pero moito  antes de que alborease, as vacas munxidas, as cortes estrumadas, o caldo quente (…) os baldes de auga da mina, carrexados sobre a cabeza. As roupas recosidas, remendadas, relavadas de xeonllos, rezando de xeonllos, apañando herba de xeonllos, sempre axeonllada, para confesar os pecados axeonllada, para pedir perdón por ter nacido muller e no seo da parte máis dura da sociedade. Elas non sabían que eran Tituladas superiores na universidade da Vida. A que enseña as ciencias máis importantes da humanidade. Tituladas en Puericultura, meteoroloxía, ética, Dereito Familiar, Moral, poetas en transmitir a cultura do noso ser galego, da nosa preciosa Lingua, aínda que nunca lle adicasen un “Día das Letras galegas”…eran menciñeiras e sanadoras das doenzas do corpo e do espírito. Sabíano todo, todiño, agás, ás veces, ler e escribir (…)”


Se queredes coñecer algunha nova sobre o seu pregón premede no seguinte enlace:
http://www.farodevigo.es/comarcas/2014/04/20/clara-torres-rinde-homenaje-primeras/1008130.html

Dende este espazo GRAZAS por lembrarte das MULLERES, das MESTRAS do RURAL tantas veces invisibilizadas, tantas veces ignoradas, tantas veces innombradas. 

miércoles, 16 de abril de 2014

RECICLAMOS, REDUCIMOS, REUTILIZAMOS? (VOZ NATURA)

O CRA MESTRA CLARA TORRES CONVÍDAVOS A PARTICIPAR NUNHA CAMPAÑA DE EDUCACIÓN AMBIENTAL QUE PROMOVERÁ A REDUCCIÓN, O RECICLADO E A REUTILIZACIÓN.
As propostas para este mes son:
  • CAMPAÑA ZAPATOS CON VIDA!,   COS PÉS NA TERRA!



Deberedes coller calzado en desuso (zapato, deportiva, botín,...) botarlle terra e colocar dentro unha pranta (xeranios, margaridas, romer, salvia,...)
A finalidade é concienciar ao alumnado, familias e cidadanía que reutilizar e reciclar axuda á conservación do planeta.

O RESULTADO FOI:


 

A ESTAS IDADES É FUNDAMENTAL TRABALLAR VALORES COMO A SOLIDARIEDADE, RESPECTO, TOLERANCIA, ....


APROVEITADE PARA EDUCAR EN VALORES!

  • CAMPAÑA  REDUCIMOS O CONSUMO DE BOLSAS DE PLÁSTICO
Cada persoa deberá lembrarse ao ir á tenda, ao supermercado de levar bolsas de plástico para a compra. se esto facemos moitas árbores salvaremos!


A sostibilidade e os valores ambientais constitúen aprendizaxes básicas e clave para a vida.

 

lunes, 14 de abril de 2014

CANTA VIDA DEMOS ÁS PRENDAS DE VESTIR! (VOZ NATURA)

O xoves 10 de abril tivo lugar o primer mercadillo solidario onde demos outras vidas ás prendas de vestir recollidas. 
Os días previos  tamén tiveron moito traballo colaborativo.




O día chegou e as 8,30 horas xa estabamos a traballar!


Tiñamos o noso cartel publicitario

 A nosa "empresa" LA CASA DE CHOCOLATE xa estaba en marcha!


Tamén tiñamos vendedoras e vendores preparados! Xa nada podería sair mal!






Non se paraba de trocar prendas de vestir por alimentos!




Foi un rotundo éxito e recollemos MEDIA TONELADA de alimentos que xa foron entregados a CÁRITAS e SOS BAIXO MIÑO.

O Sr. Alcalde de Tui e moitos dos seus Concelleiros tamén visitaron o posto de venda.
As nosas vendedoras e vendedores merecían un descanso e un refrixerio.

Foi un día intenso e con moita colaboración cidadá:
-Unha empresa encargouse de transportar as prendas de vestir (VERDEAZUL)
-Froiz prestounos uns carros para depositar os alimentos
-O Concello instalou e montou o posto
-Persoas de Tui axudaron a descargar

miércoles, 9 de abril de 2014

COMPARTINDO UNHA CITA SOBRE EDUCACIÓN NO FALADOIRO!

FALADOIRO: venres  25 de abril, aula de BALDRÁNS

Atopeime con esta cita e desexo compatila con todos vós:
"Enseñar es aprender dos veces" (Joseph Joubert)
Cando un docente está ensinando prodúcese un proceso de construcción e reconstrucción, de asimilacións, de interrelacións e interconexións, de retroalimentación sistemática y continua que favorece a creación de aprendizaxes de forma continuada y ademáis posibilita que se produzan aprendizaxes no alumnado.
Pero, solo ensina o profesorado? pois non. O alumnado tamén pode  ter un papel activo e ensina aos iguais.
Por ese motivo o proceso de ensinanza e de aprendizaxe é un proceso relevante para os seres humanos que favorece dar respostas exitosas aos cambios permanentes da sociedade.
Por iso resulta enriquecedor artellar situacións de ensinanza entre iguais e, deste xeito, as aprendizaxes cooperativas son a mellor ferramenta para que todos e todas aprendan xuntos e onde todos e todas toman decisións, buscan solucións, ...para acadar un OBXECTIVO, unha META.
As aprendizaxes en equipos cooperativos son máis enriquecedores pois os integrantes do grupo están fortemente vinculados de tal maneira que cada un deles acadará os seus obxectivos si, e solo si, os demáis acadan os seus. Existe unha corriente de influencias recíprocas que resultan positivas e gratificantes.





 Para saber máis:


Bibliografía: P. PUJOLAS MASET, Cuadernos de Pedagogía, 2005, ABRIL, (345)



Tentemos rachar coas inercias e as rutinas!
As novas estratexias metodolóxicas favorecen o interese, a motivación, a atención,...
A experimentar!










martes, 8 de abril de 2014

O FALADOIRO: EDUCAR DE FORMA RESPONSABLE

FALADOIRO: Venres 11 de abril, 19 horas, aula de BALDRÁNS

Os fillos e as fillas desexan aprender, teñen que construir aprendizaxes e a compañía da familia resulta fundamenta, imprescindible, insustituible e irremplazable. Ainda que non o manifesten nas súas miradas esta: ACOMPÁÑAME A APRENDER!
Acompañar aos fillos e fillas a aprender significa darlles autonomía, deixarlles facer cousas, significa prestarlles atención, significa crearlles situacións ricas en estímulos (ir ao cine, ir á biblioteca, ir de andainas, ir ao monte, ir de compras,...), escoitalos, signifca darlles afecto,... 
Pero non significa facer as cousas por eles, non significa recortar por eles, recoller os xoguetes por eles,... 
A sociedade demanda nenos e nenas competentes e as familias xunto co profesorado e a contorna social debe por en xogo tódalas estratexias e posibilidades para acadalo. Deben ter competencia matemática, lingüística, social e cidadá, cultural e artística, en tratar a información e competencia dixital, en interaccionar co mundo físico e, o que é moi importante, competencia en APRENDER A APRENDER e INICIATIVA E AUTONOMÍA PERSOAL.
 Para educar existen pálabras e accións máxicas!
Para coñecelas debemos deternos nas aportacións da psicóloga BEATRIZ FONTANO GONZÁLEZ (Gabinete psicopedagóxico A LOURIÑA):

As familias deben descubrir las habilidades y recursos que todos tenemos para educar.
 Todos los padres ponen en práctica muchas estrategias  con éxito. Si bien, es cierto que no suelen ser sensibles a sus logros, si no, más bien a sus fracasos. La frustración de los padres ante estos episodios se traduce en conductas no siempre comprendidas por los niños porque éstos no llegan a tener claro qué es lo que esperamos de ellos en dichas circunstancias y, lejos de arreglarse el problema, empeora la situación notablemente. Cuando esto sucede, “los efectos secundarios” se irradian, se propagan a otros ámbitos de la vida de los hijos (familia extensa, escuela, actividades extraescolares….) que en ocasiones pueden llegar a ser altamente perjudiciales para el desarrollo afectivo y social de los más pequeños.

Aprender a no perder el control de nuestra propia conducta en situaciones de tensión ante la aparición de comportamientos no deseados.
Es importantísimo recordar que las actitudes y aptitudes educativas que adopten los padres a lo largo del desarrollo del niño, servirá de modelo para ellos y, por lo tanto, somos los primeros en tener la obligación de dar ejemplo de cómo se deben resolver los conflictos.
El mayor temor de los padres que nos consultan, tiene que ver con la sensación de pérdida de control. Cuando no son capaces de reconducir al niño en momentos de máxima tensión, (rabietas, desobediencia, peleas, incumplimiento de horarios…), muchos de ellos tienden a pensar que algo no va bien en el niño y enseguida suelen hacer atribuciones que, la mayoría de las veces, sitúan el origen del problema conductual en otras esferas que nada tienen que ver con la realidad. Me refiero a que piensan que sus hijos padecen algún  trastorno de personalidad, o bien que algo está sucediendo en la escuela, o que son celos patológicos de los hermanos, de los primos, que lo malcrían los abuelos,  entre otros.
Para evitar esta sensación de impotencia y de pérdida de control a la que antes me refería,  es fundamental incidir y dejar constancia de la importancia de la educación como método principal de prevención contra la aparición de conductas patológicas. Para ello existen 12 elementos clave, palabras esenciales en el diccionario de cualquier educador y así saber cómo afrontar la inmensa mayoría de los conflictos. De este modo, lograremos una educación adecuada, proporcionada y equilibrada. En definitiva, en condiciones normales,  son los progenitores los principales agentes del cambio.
 Cada niño es un mundo y no hay estrategias universales eficaces para todos ellos. Lo que funciona bien en un niño puede no ser eficaz en otro. Aún así, hay una serie de principios que utilizados con la suficiente destreza pueden ponernos en el buen camino para establecer, modificar o eliminar conductas en niños. A continuación exponemos con carácter general algunos de ellos:
Los ingredientes mágicos son:


1-LÍMITES: Son fundamentales. Atrévase a poner límites a sus demandas. Si no lo hace a edades tempranas luego será mucho más difícil establecerlos. Intente explicarle su punto de vista de forma calmada y adecuándola a la edad del niño. No utilice el tono imperativo ni los gritos. Hágale saber más bien que está triste por su comportamiento, que está decepcionado, pero manténgase firme en su posición. Es necesario establecer, desde la primera infancia unos hábitos adecuados en alimentación, ritmos de sueño, etc... Son los propios padres los que han de marcar sus propios límites y normas en función de la edad del niño y sus valores educativos. Poner límites no debe plantearse como un trabajo coercitivo con el niño, sino como un juego de equilibrios, en el que el niño va a aprender el sentido de dar y recibir, al tiempo que va interiorizando una serie de pautas y valores que le servirán más adelante como referentes.

2-CLARIDAD: Sea claro en las instrucciones. Si queremos establecer límites, el niño debe saber exactamente qué le pedimos. Si le decimos "pórtate bien" esto puede suponer diferentes cosas en diferentes situaciones. Es más eficaz concretar la demanda en una situación concreta. Por ejemplo en una situación de paseo por la calle le diremos "no cruces hasta que esté el semáforo verde", en la casa en situación de juego "no tires los juguetes".

3-ATENCIÓN: Préstele atención cuando realice las conductas deseadas en caso contrario retíresela. El halago verbal y sincero funciona muy bien como apoyo de otros refuerzos. En caso de aparición de una conducta disruptiva (rabietas...) retire la atención sobre el niño (
Tiempo Fuera). Un premio no esperado y contingente a la realización de alguna conducta deseada aumentan la probabilidad de que vuelvan a ocurrir. Puede establecer también premios y consecuencias contingentes a las diferentes conductas (Economía de Fichas - Coste de la respuesta).

4-COMPLICIDAD: Cuando se establecen unos límites o normas, estos deben ser respetados por todos los miembros de la familia. Padres, hermanos o abuelos deben actuar de igual modo ante las conductas problema del niño. Si sólo es el padre o la madre la que exige ciertos requisitos al niño, el avance es mucho mas complicado sino imposible.

5-MINIMIZAR: Cuando dé instrucciones minimice el NO. Con niños es más efectivo el decirle lo que debe hacer que lo que no debe hacer. Por ejemplo es más conveniente decirle: "habla bajito" que "No chilles". La primera la experimenta como una sugerencia la segunda como una imposición.
-Debemos siempre desaprobar las conductas (morder, desobedecer, gritar....) nunca al niño (eres un desastre, eres muy malo, eres...).

6-ELECCIÓN: Que elija él. A la hora de darle instrucciones podemos minimizar la probabilidad de desobediencia si proporcionamos al niño varias opciones para que él elija. Por ejemplo en lugar de decirle sólo: "recoge los juguetes", podemos añadir: "mamá va a ayudarte a recoger los juguetes, ¿dime cuales prefieres guardar tu? Al niño se le recuerda que la responsabilidad de guardar los juguetes es suya, pero, a la vez, tiene cierta sensación de control sobre la situación y tolera mejor la demanda del adulto. Una vez establecido el hábito de recoger probablemente lo haga sin demasiadas quejas y ayudas.

7-EXPLICACIÓN: Acompañe la demanda con una explicación breve. Si damos una explicación a una instrucción dada podemos ayudar a que interioricen valores de conducta. Por ejemplo podemos decirle: "si pegas a tu hermanito se pondrá triste y no querrá jugar más contigo". Se trata de que entienda que nuestra demanda no es por capricho o por llevarle la contraria, sino por que tiene unos efectos molestos sobre nosotros u otras personas y que esto comporta consecuencias.

8-ALTERNATIVA: Una alternativa cuando tengamos que decir NO. Cuando tengamos que pronunciar un NO es importante minimizar su efecto con una alternativa: "NO te puedo comprar una pasta antes de comer, pero sí te daré después el helado que te gusta".

9-FLEXIBILIDAD: Debemos crear limites y normas pero a la vez hay que saber ser flexibles en situaciones especiales a valorar por los padres. Los niños crecen y los problemas y sus circunstancias cambian. Debemos estar abiertos a revisar y modificar el sistema de contingencias cuando sea necesario. Una rigidez extrema en la configuración del sistema y sus normas es la mejor invitación a su incumplimiento.

10-COHERENCIA: Tiene que haber coherencia entre lo que se le exige al niño y lo que él observa en su entorno más inmediato. No podemos pedirle obediencia y respeto hacia la madre a un niño que vive en un entorno de menosprecio o maltrato familiar.

11-CONTROL: Controle sus emociones. Cuando estalla el problema. Cuando su hijo ha repetido la conducta que no deseamos, cuando nos llaman del colegio, cuando todo parece hundirse...tómese un tiempo antes de responder. Sabemos que es complicado y que si no se lanza un grito algo parece romperse en nuestras entrañas. Es fundamental el control de las emociones. Nuestro objetivo es educar al niño. Si somos demasiado emocionales no estamos en condiciones de ofrecer el mejor modelo de nosotros mismos. Proporciónese un tiempo de respiro, retire la atención al niño de la forma que permitan las circunstancias, hágale saber inmediatamente su disgusto y luego en frío analice la situación y tome las decisiones oportunas. No razone en caliente. Ni usted ni su hijo están entonces en las mejores condiciones.

-No caiga en la trampa de enzarzarse en un diálogo de recriminaciones con su hijo. Es la mejor forma de acabar estableciendo un tipo de relación conflictiva o coercitiva que no le va a llevar a ninguna parte. Esto no quiere decir que la mala conducta no deba tener sus consecuencias para el niño, sino que éstas deben ser pensadas en frío aunque aplicadas lo antes posible para que sean efectivas.

12-CONSTANCIA: Es básico ser constante en la aplicación de cualquier estrategia que quiera modificar o establecer conductas. No se desanime a la primera de cambio. Suele ocurrir que cuando se aplican límites o normas por primera vez se produzca una reacción negativa. Esto es especialmente notable en aquellos casos en los que el niño percibe que se le van a retirar ciertos privilegios. Ello puede provocar, de inicio, un aumento de la frecuencia y magnitud de los episodios problemáticos que luego, en la mayoría de casos, remiten y se corrigen.

Y SI TODO FALLA: Hemos dicho ya que cada niño es un mundo y cada conducta problemática es fruto de multiplicidad de factores externos e internos. Cuando el comportamiento se hace incontrolable, pese a la dedicación y esfuerzo de los padres o tutores, busque ayuda en algún profesional de la salud infantil (psicólogo infantil, pediatra...). El peor aliado es dejar pasar el tiempo sin actuar.




Búsqueda de alternativas cuando se tiene la sensación de que todos nuestros intentos son fallidos.

Reflexionar sobre  los obstáculos con los que se encuentran las familias en la actualidad para cumplir con la responsabilidad de ser padres y madres competentes.
Los cambios sociológicos en el ámbito familiar hacen que coexistan múltiples tipos de familias y  cada una de ellas tiene sus propios condicionantes: familia tradicional, tradicional extensa, monoparental, adopciones nacionales e internacionales, parejas del mismo sexo, separados, divorciados, viudos…
Todas ellas son diferentes y por lo tanto poseen  sus propias creencias y valores que las hacen únicas y exclusivas. Lo que hay que matizar es que todas las familias son imperfectas. No existe un modelo estándar de familia para la mejor o peor educación de un niño. En su imperfección y en sus limitaciones, la familia más adecuada será  aquella capaz de educar de manera responsable, asumiendo sus obligaciones, proporcionando mucho AMOR, RESPETO, MIMO Y AUTORIDAD: ELIXIR PARA EDUCAR NIÑOS Y NIÑAS  FELICES


Dónde encontramos el principal obstáculo a la puesta en práctica de todo lo mencionado anteriormente? La inmensa mayoría de las familias entrevistadas a lo largo de veinte años de ejercicio profesional califican la AUSENCIA MATERIAL DE TIEMPO para  dedicar a sus hijos  como el enemigo principal que sabotea diariamente convivencia familiar… A lo largo de nuestra vida, nos encontramos en situaciones difíciles que nos ponen a prueba tanto a nivel personal como laboral y familiar.



Factores que  alimentan el estrés cotidiano como pueden ser el ritmo de vida, el estrés laboral, cambios de hábitos, enfermedades de los padres o de los propios niños, la crisis económica… secuestran, literalmente, nuestros estados de ánimo para afrontar con energía la tarea tan intensa de educar generando así, dificultades no sólo en los hijos sino también en nosotros mismos. 

  Cuando todo falla, debemos serenarnos y pensar qué puede estar sucediendo en nuestro entorno, si ha surgido algún problema en la escuela, si ha sucedido algo en casa… Analizaremos, con calma, las normas que habíamos establecido, por si olvidamos cumplir alguna de ellas, o bien si ya no son útiles porque los niños han evolucionado y tienen ya otras necesidades. En último caso y una vez hecho este análisis, si no encontramos la fórmula adecuada para encarrilar la situación, será el momento de pensar en acudir a un profesional


CANTAS COUSAS COMPARTIMOS!
CANTO SE APRENDE XUNTOS!